ห้องเรียนสุดป่วน2 : สาวสวย
วันๆของห้องม.4/1 ของเราๆก็งี้แหละ บทที่2
สวัสดีครับทุกคนผมชื่อ นักรบหรืออีกชื่อคือ คณิน โยธินตระกูล ผมเป็นหนึ่งในแก๊งจตุรเทพของห้องม.4/1 ที่มีทั้งหมด3คนคือ ผม ฟู่เฉิง และ บอริส พวกเราสามคนรวมกันเป็นแก๊งจตุรเทพที่ได้รับฉายาว่าไม่ปกติที่สุดในห้องประสาทกลับ หรือก็คือคนบ้าในหมู่คนบ้าอีกทีนั้นเอง
และวันนี้คืออีกวันหนึ่งของผมกับเหล่าเพื่อนๆปกติๆ แต่มีบางอย่างที่เดินผ่านผมไปอย่างปกติแท้ๆแต่ผมกลับรู้สึกสนใจและไม่อาจละสายตาได้จากสิ่งนั้น
นั้นคือ— วาลิดา สาวสุดสวยประจำห้องม.5/4 เธอเป็นรุ่นพี่ของผมที่ผมไม่อาตเอื้อมมือไปแตะเธอได้เพราะข้างกายเธอมีเหล่าชายหนุ่มสารพัดอย่างแล้ว เช่นหล่อแต่หลงตัวเอง รวยแต่คิดน้อยเจ้าชู้ ขี้เหร่ทั้งหน้าตาและจิตใจ ขี้เหร่หน้าตาแต่จิตใจเหมือนนักบุญเวล99
ข้างกายเธอมีเหล่าอสูรที่จะจ้องตากันและปล่อยออร่ายิ้มหลอนใส่กันและขณะเดี๋ยวกันก็จีบเธอไปด้วย ผมที่เป็นคนบ้านๆ ไม่มีอะไรพิเศษนอกจากความประสาทกลับที่บ้าจนได้รับฉายา
เธอจะหันมาสนผมที่เป็นแบบนีัมั้ยนะ? เป็นไปได้อยากได้เธอมาเป็นแฟนจัง แต่คิดมากไปก็เท่านั้น ผมคิดอย่างงั้นกับตัวเองทุกครั้งที่พยายามจะจีบเธอ
ฟู่เฉิง : เหม่อมองสาวอยู่ได้ นั่งลงแล้วกินข้าวได้แล้ว! / ตบดากแม่ม /
นักรบ : เอ๊ย!! ได้เฉิง!! ทำอะไรของแกเนี้ย เรียกดีๆก็ได้จะมาตบก้นฉันทำไม! / นั่งลง /
ฟู่เฉิง : ก็ก้นนายมันดูแน่นๆดีนี่นา~ ตบที่ดึ๋งๆมันมือสุดๆ
บอริส : ฉันเห็นด้วยนะ ยิ่งกางเกงมันรัดรูปด้วยมันเหมือนนายกำลังล่อเหล่่่่าชายใจเกเรมาหานายด้วยก้นแหน่ะ
คำพูดของบอริสทำเอาผมตกใจมากเพราะผมไม่คิดว่าผมจะโดนแซวว่าตัวเล็กอีกเมื่อผมอายุมากขึ้น ผมเมื่อตอนเด็กๆจนโตผมมีตัวที่เล็กกว่าผู้ชายปกติ ทุกคนบอกว่าผมได้แม่มาเยอะเลยทำให้ผมเป็นแบบนี้ อดีตอันแสนใจเกเรนั้น! ผมไม่อยากเสียก้นให้เหล่าชายเกเรหรอกนะ!
นักรบ : ห๊า!! พูดอะไรของพวกนายเนี้ย! / มือปิดก้น /
ฟู่เฉิง : เสียวตูดหรอจ๊ะน้อง มานั่งตักพี่มาพี่จะปกป้องตูดน้องเอง / ข้อศอกยันโต๊ะมือซ้ายยันหน้าเอียนเล็กน้อย มือขวาตบที่ตัก /
บอริส : อู้ว~ ยูมันนะทาราร่า~ มาดิ่งดิ่งดอ~
นักรบ : ไปตายซะให้หมดเลยไอ้พวกเวรนี่!!
มาลิดา : / มองทั้งสามคน /
- เช้าวันต่อมาที่ โรงอาหาร -
ไม่รู้ทำไมวันนี้มาลิดาเธอเมื่อมาถึงโรงอาหารก็กวาดสายตามองไปรอบๆแล้วมานั่งไกล้ๆโต๊ะที่ผมอยู่ ทั้งๆทีทโต๊ะอื่นก็ว่างเยอะแยะไป วันนี้เธอมีสมุดจดบันทึก ดินสอ ยางลบ และอุปกรณ์การเขียนที่เธอจะพกมาบาวครั้งแต่ไม่บ่อยมาก
ผมสังเกตเห็นว่าเธอมองมาที่โต๊ะผมประจำและบ่อยจนผิดปกติ เธอไม่น่าจะแค่สายตามันผ่านๆเฉยๆแน่นอน เธอมองมาที่โต๊ะของผมแล้วเขียนอะไรสักอย่างลงสมุดพร้อมใบหน้าที่แดงขึ้นเรื่อยๆ
( หรือว่าเธอ— ชอบผมงั้นหรอ? )
- ตัดจบ บทที่2 ครึ่งหน้า - สาวสวย -
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น